Identificatie van Turkse migranten jongeren in Nederland, Frankrijk en Duitsland

Critici van het Nederlandse multiculturele beleid beweren dat de ruimte voor culturele eigenheid de identificatie met Nederland in de weg staat. In dit artikel wordt gekeken in welke mate Turkse migrantenjongeren in Nederland, Frankrijk en Duitsland zich identificeren met Turken, moslims, hun woonplaats en hun woonland. Getoetst wordt of in Nederland de identificatie met het woonland lager is dan in Duitsland en Frankrijk, waar een ander beleid gevoerd is. Daarnaast wordt gekeken wat het effect van discriminatie en uitsluiting op identificatie is. Als gevoelens van uitsluiting leiden tot een hogere mate van identificatie met de eigen etnische groep en een lagere mate van identificatie met de omringende samenleving is sprake van een ‘reactieve etniciteit’. De data in het artikel komen uit een telefonische enque te en diepte-interviews met jongeren tot 30 jaar. In Frankrijk en Nederland identificeren jongeren zich sterker met hun woonland dan in Duitsland. Er is geen verschil in de mate van identificatie met Turken. Discriminatie heeft een negatief effect op identificatie met het woonland, maar niet op identificatie met Turken. Ook de diepte-interviews laten zien dat gevoelens van uitsluiting leiden tot een lagere identificatie met het woonland. Ondanks het gebrek aan acceptatie voelt de meerderheid van de jongeren zich wel thuis in het woonland.